ຕອນທ່ຽງວັນພະຫັດຜ່ານມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປເມືອງ Baizhang, Yuhang ເພື່ອໄປຢ້ຽມຢາມເພື່ອນທີ່ດີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຈັກມາເປັນເວລາຫຼາຍປີ.ໂດຍບໍ່ຄາດຄິດ, ຂ້ອຍໄດ້ພົບກັບຊາຍເຖົ້າຄົນໜຶ່ງທີ່ເປົ່າຫວ່າງຢູ່ນັ້ນ.ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຕື້ນຕັນໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະຈະບໍ່ມີວັນລືມມັນເປັນເວລາດົນນານ.
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ພົບກັບຮັງເປົ່ານີ້ໂດຍບັງເອີນ.
ມື້ນັ້ນມີບ່ອນມີແດດດີ, ໝູ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ Zhiqiang (42 ປີ) ແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກິນອາຫານທ່ຽງ ແລະໄດ້ຍ່າງໄປໃກ້ໆເພື່ອຍ່ອຍອາຫານຂອງພວກເຮົາ.ໝູ່ບ້ານ Zhiqiang ສ້າງຂຶ້ນຢູ່ກາງພູ.ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາເປັນເສັ້ນທາງຊີມັງທັງຫມົດ, ຍົກເວັ້ນພື້ນທີ່ຮາບພຽງຢູ່ອ້ອມເຮືອນ, ສ່ວນທີ່ເຫຼືອແມ່ນເປີ້ນພູສູງຫຼືອ່ອນໆ.ສະນັ້ນ, ຍ່າງບໍ່ຫຼາຍ ເພາະມັນຄືກັບປີນພູ.
Zhiqiang ແລະຂ້າພະເຈົ້າຍ່າງຂຶ້ນແລະສົນທະນາ, ແລະໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເບິ່ງຂຶ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນເຮືອນທີ່ສ້າງຂຶ້ນເທິງເວທີຊີມັງສູງຢູ່ທາງຫນ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.ເນື່ອງຈາກວ່າທຸກຄົວເຮືອນຢູ່ໃນບ້ານນີ້ເຕັມໄປດ້ວຍບັງກະໂລຂະຫນາດນ້ອຍແລະເຮືອນວິນລ່າ, ບັງກະໂລດຽວຈາກຊຸມປີ 1980 ທັນທີທັນໃດປະກົດຕົວຢູ່ກາງເຮືອນບັງກະໂລແລະເຮືອນວິນລ່າ, ເຊິ່ງພິເສດຫຼາຍ.
ໃນເວລານັ້ນ, ມີຜູ້ຊາຍອາຍຸຄົນຫນຶ່ງນັ່ງຢູ່ໃນລໍ້ເຫຼື່ອນໄຟຟ້າເບິ່ງໄປໃນໄລຍະທີ່ປະຕູ.
ດ້ວຍສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຫລຽວເບິ່ງຮູບຂອງຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ນັ້ນແລະໄດ້ຖາມ Zhiqiang: “ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ວ່າຜູ້ເຖົ້າຄົນນັ້ນຢູ່ໃນລໍ້ຍູ້?ລາວອາຍຸເທົ່າໃດ?”Zhiqiang ຕິດຕາມເບິ່ງຂອງຂ້ອຍແລະຈື່ລາວທັນທີ, "ໂອ້, ເຈົ້າເວົ້າວ່າລຸງ Chen, ລາວຄວນຈະ 76 ປີປີນີ້, ແມ່ນຫຍັງຜິດ?"
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມວ່າ: “ເຈົ້າຄິດວ່າລາວຢູ່ເຮືອນຄົນດຽວເປັນແນວໃດ?ຄົນອື່ນເດ?”
"ລາວຢູ່ຄົນດຽວ, ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຮັງເປົ່າ."Zhiqiang ຖອນຫາຍໃຈແລະເວົ້າວ່າ, "ມັນຫນ້າສົງສານຫຼາຍ.ພັນລະຍາຂອງລາວໄດ້ເສຍຊີວິດຍ້ອນພະຍາດຫຼາຍກວ່າ 20 ປີກ່ອນຫນ້ານີ້.ລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ເກີດອຸບັດຕິເຫດທາງລົດຮ້າຍແຮງໃນປີ 2013 ແລະບໍ່ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອ.ນອກນັ້ນຍັງມີລູກສາວ.ແຕ່ລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງງານກັບນະຄອນຊຽງໄຮ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເອົາຫລານສາວກັບຄືນມາ.ຫລານຊາຍອາດຈະຫຍຸ້ງຫລາຍຢູ່ເມືອງເມເຈີ້ຈຽວ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນລາວຈັກເທື່ອ.ພຽງແຕ່ເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຮົາມັກຈະໄປເຮືອນຂອງລາວຕະຫຼອດປີ.ລອງເບິ່ງ.”
ທັນທີທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າຈົບ, ຈ່າງຈ່ຽງໄດ້ພາຂ້າພະເຈົ້າຍ່າງຕໍ່ໄປ, “ຂ້າພະເຈົ້າຈະພາທ່ານໄປເຮືອນຂອງລຸງ Chen ເພື່ອນັ່ງລົງ.ລຸງ Chen ເປັນຄົນງາມຫຼາຍ.ລາວຕ້ອງມີຄວາມສຸກຖ້າຜູ້ໃດຜູ້ນຶ່ງໄປ.”
ມັນບໍ່ແມ່ນຈົນກ່ວາພວກເຮົາເຂົ້າໃກ້ຂ້ອຍຄ່ອຍໆເຫັນຮູບລັກສະນະຂອງຜູ້ເຖົ້າ: ໃບຫນ້າຖືກປົກຄຸມດ້ວຍຮ່ອມພູຂອງປີ, ຜົມສີຂີ້ເຖົ່າຖືກປົກຄຸມເຄິ່ງຫນຶ່ງດ້ວຍຫມວກສີດໍາ, ແລະລາວໃສ່ຜ້າຝ້າຍສີດໍາ. ເປືອກຫຸ້ມນອກແລະເປືອກຫຸ້ມນອກບາງໆ.ລາວນຸ່ງໂສ້ງຂາຍາວສີຟ້າຂຽວ ແລະເກີບຜ້າຝ້າຍສີເຂັ້ມ.ລາວນັ່ງຢູ່ຂ້າງລໍ້ເຫຼື່ອນໄຟຟ້າ, ມີໄມ້ຄ້ອນເທວະດາຢູ່ດ້ານນອກຂອງຂາຊ້າຍຂອງລາວ.ລາວກຳລັງຫັນໜ້າອອກໄປນອກເຮືອນ, ງຽບໆ ແນມໄປໄກໆດ້ວຍຕາສີຂາວ ແລະ ເມກຂອງລາວ, ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈ ແລະ ບໍ່ມີການເຄື່ອນໄຫວ.
ຄືກັບຮູບປັ້ນທີ່ປະໄວ້ຢູ່ເກາະທີ່ໂດດດ່ຽວ.
Zhiqiang ອະທິບາຍວ່າ: “ລຸງ Chen ແກ່ແລ້ວ ແລະມີບັນຫາກ່ຽວກັບຕາ ແລະຫູ.ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ເຂົ້າໄປໃກ້ກັບພຣະອົງເພື່ອເຂົ້າໄປເບິ່ງ.ຖ້າເຈົ້າເວົ້າກັບລາວ, ເຈົ້າຄວນເວົ້າດັງກວ່າ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນລາວຈະບໍ່ໄດ້ຍິນເຈົ້າ."ໂນດ.
ໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາກໍາລັງຈະໄປເຖິງປະຕູ, Zhiqiang ໄດ້ດັງຂຶ້ນແລະຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: “ລຸງ Chen!ລຸງ Chen!”
ຜູ້ເຖົ້າໜາວສັ່ນຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ, ຫັນຫົວໄປທາງຊ້າຍເລັກນ້ອຍ, ຄືກັບການຢືນຢັນສຽງໃນຕອນນີ້, ແລ້ວຈັບທີ່ວາງແຂນທັງສອງຂ້າງຂອງລົດເຂັນໄຟຟ້າ ແລ້ວຄ່ອຍໆຢຽດຮ່າງກາຍສ່ວນເທິງຂອງລາວໃຫ້ຊື່, ຫັນໄປທາງຊ້າຍ, ແລະເບິ່ງຊື່. ຢູ່ທີ່ປະຕູຮົ້ວມາ.
ມັນເປັນຄືກັບວ່າຮູບປັ້ນທີ່ງຽບສະຫງົບໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ໃນຊີວິດແລະຟື້ນຟູ.
ຫຼັງຈາກທີ່ເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າມັນແມ່ນພວກເຮົາ, ຜູ້ເຖົ້າເບິ່ງດີໃຈຫຼາຍ, ແລະຮອຍຍັບຢູ່ມຸມຕາຂອງລາວເລິກລົງເມື່ອລາວຍິ້ມ.ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າລາວດີໃຈແທ້ໆທີ່ມີຄົນມາເບິ່ງລາວ, ແຕ່ພຶດຕິກໍາແລະພາສາຂອງລາວຖືກຍັບຍັ້ງແລະຍັບຍັ້ງຫຼາຍ.ລາວພຽງແຕ່ເບິ່ງດ້ວຍຮອຍຍິ້ມ.ພວກເຮົາຫລຽວເບິ່ງພວກເຮົາແລະເວົ້າວ່າ, "ເປັນຫຍັງເຈົ້າຢູ່ທີ່ນີ້?"
"ເພື່ອນຂອງຂ້ອຍມາທີ່ນີ້ມື້ນີ້, ສະນັ້ນຂ້ອຍຈະເອົາລາວມານັ່ງກັບເຈົ້າ."ຫລັງຈາກເວົ້າຈົບແລ້ວ, Zhiqiang ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງທີ່ຄຸ້ນເຄີຍແລະໄດ້ເອົາຕັ່ງສອງອອກ, ແລະຍື່ນຫນຶ່ງໃນນັ້ນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ວາງຕັ່ງຢູ່ກົງກັນຂ້າມຜູ້ຊາຍອາຍຸແລະນັ່ງລົງ.ເມື່ອຂ້ອຍຫລຽວຂຶ້ນ, ຜູ້ເຖົ້າຄົນນັ້ນໄດ້ຫລຽວເບິ່ງຂ້ອຍດ້ວຍຮອຍຍິ້ມ, ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ລົມກັນແລະຖາມຜູ້ເຖົ້າວ່າ, “ລຸງ Chen, ເປັນຫຍັງເຈົ້າຢາກຊື້ລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າ?”
ຜູ້ຊາຍເຖົ້າຄິດຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ, ຈາກນັ້ນກໍ່ເອົາທີ່ວາງແຂນຂອງລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າ ແລະ ຄ່ອຍໆລຸກຂຶ້ນ.ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢືນຂຶ້ນຢ່າງວ່ອງໄວແລະຈັບແຂນຂອງຜູ້ອາຍຸເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການອຸປະຕິເຫດ.ຊາຍເຖົ້າຄົນນັ້ນໄດ້ໂບກມືແລະເວົ້າດ້ວຍຮອຍຍິ້ມວ່າບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຈາກນັ້ນກໍເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຊ້າຍຂຶ້ນມາແລ້ວຍ່າງໄປຂ້າງໜ້າອີກສອງສາມບາດກ້າວໂດຍມີການສະໜັບສະໜູນ.ພຽງແຕ່ໃນຕອນນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າຕີນຂວາຂອງຜູ້ຊາຍອາຍຸແມ່ນພິການເລັກນ້ອຍ, ແລະມືຂວາຂອງເຂົາໄດ້ສັ່ນສະເຫມີໄປ.
ແນ່ນອນ, ຜູ້ເຖົ້າມີຂາແລະຕີນທີ່ບໍ່ດີແລະຕ້ອງການໄມ້ຄ້ອນເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອລາວໃນເວລາຍ່າງ, ແຕ່ລາວບໍ່ສາມາດຍ່າງໄດ້ດົນ.ມັນພຽງແຕ່ວ່າຜູ້ເຖົ້າບໍ່ຮູ້ວິທີສະແດງອອກ, ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງບອກຂ້ອຍໃນລັກສະນະນີ້.
Zhiqiang ຍັງໄດ້ກ່າວຕື່ມວ່າ: "ລຸງ Chen ໄດ້ເຈັບປ່ວຍເປັນໂຣກໂປລິໂອໃນຕອນທີ່ລາວເປັນເດັກນ້ອຍ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ເປັນແບບນີ້."
"ເຈົ້າເຄີຍໃຊ້ລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າມາກ່ອນບໍ?"ຂ້ອຍຖາມ Zhiqiang.ທ່ານ Zhiqiang ໄດ້ກ່າວວ່າ, ແມ່ນລໍ້ຍູ້ຄັນທຳອິດ ແລະ ແມ່ນລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າຄັນທຳອິດ, ແລະ ລາວແມ່ນຜູ້ທີ່ໄດ້ຕິດຕັ້ງອຸປະກອນເສີມໃຫ້ແກ່ຜູ້ເຖົ້າ.
ຂ້ອຍຖາມຊາຍເຖົ້າດ້ວຍຄວາມບໍ່ເຊື່ອວ່າ: “ຖ້າເຈົ້າບໍ່ມີລົດເຂັນ, ເຈົ້າອອກໄປກ່ອນໄດ້ແນວໃດ?”ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ນີ້ແມ່ນ Poe!
ຊາຍເຖົ້າຄົນນີ້ຍັງຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສວ່າ: “ຂ້ອຍເຄີຍອອກໄປຊື້ຜັກ.ຖ້າຂ້ອຍມີໄມ້ຄ້ອນ, ຂ້ອຍສາມາດພັກຜ່ອນຢູ່ຂ້າງທາງ ຖ້າຂ້ອຍຍ່າງບໍ່ໄດ້.ມັນບໍ່ເປັນຫຍັງທີ່ຈະລົງພູດຽວນີ້.ມັນຍາກເກີນໄປທີ່ຈະພາຜັກຂຶ້ນພູ.ຂໍໃຫ້ລູກສາວຂອງຂ້ອຍຊື້ລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າ.ມີກະຕ່າຜັກຢູ່ຫລັງມັນ, ແລະຂ້ອຍສາມາດເອົາຜັກໃສ່ໃນມັນຫຼັງຈາກຂ້ອຍຊື້ມັນ.ຫຼັງຈາກກັບມາຈາກຕະຫຼາດຜັກ, ຂ້ອຍຍັງສາມາດຍ່າງໄປມາໄດ້.”
ເມື່ອມາເຖິງລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າ, ຜູ້ເຖົ້າເບິ່ງຄືມີຄວາມສຸກຫຼາຍ.ເມື່ອສົມທຽບກັບສອງຈຸດ ແລະ ເສັ້ນໜຶ່ງລະຫວ່າງຕະຫຼາດຜັກ ແລະ ບ້ານໃນເມື່ອກ່ອນ, ປະຈຸບັນຜູ້ເຖົ້າມີທາງເລືອກ ແລະ ລົດຊາດຫຼາຍຂຶ້ນໃນບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າໄປ.
ຂ້ອຍເບິ່ງທີ່ຮອງຂອງລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າ ແລະພົບວ່າມັນເປັນຍີ່ຫໍ້ YOUHA, ຂ້ອຍຈຶ່ງຖາມແບບສະບາຍໆວ່າ, “ລູກສາວຂອງເຈົ້າເອົາມັນມາໃຫ້ເຈົ້າບໍ?ມັນດີພໍທີ່ຈະເລືອກເອົາ, ແລະຄຸນນະພາບຂອງລໍ້ເຫຼື່ອນໄຟຟ້າຍີ່ຫໍ້ນີ້ແມ່ນດີ.”
ແຕ່ຊາຍເຖົ້າຄົນນັ້ນສັ່ນຫົວແລະເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍເບິ່ງວິດີໂອໃນໂທລະສັບມືຖືແລະຄິດວ່າມັນເປັນການດີ, ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໂທຫາລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະຂໍໃຫ້ນາງຊື້ມັນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ.ເບິ່ງ, ມັນແມ່ນວິດີໂອນີ້.”ລາວໄດ້ເອົາໂທລະສັບມືຖືເຕັມຈໍອອກມາ, ຊໍານິຊໍານານ flipped ກັບການໂຕ້ຕອບຂອງການສົນທະນາກັບລູກສາວຂອງລາວດ້ວຍມືຂວາຂອງລາວສັ່ນ, ແລະເປີດວິດີໂອໃຫ້ພວກເຮົາເບິ່ງ.
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຄົ້ນພົບໂດຍບໍ່ໄດ້ຕັ້ງໃຈອີກວ່າ ໂທລະສັບ ແລະ ຂໍ້ຄວາມຂອງຜູ້ເຖົ້າ ແລະ ລູກສາວຂອງລາວລ້ວນແຕ່ຢູ່ໃນວັນທີ 8 ພະຈິກ 2022, ເຊິ່ງເປັນເວລາທີ່ລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າຖືກສົ່ງກັບບ້ານ, ແລະມື້ທີ່ຂ້ອຍໄປນັ້ນແມ່ນວັນທີ 5 ມັງກອນ 2023.
ນັ່ງນັ່ງຢູ່ຂ້າງຜູ້ເຖົ້າເຄິ່ງໜຶ່ງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມລາວວ່າ: “ລຸງເສິນ, ມັນຈະຮອດປີໃໝ່ຈີນ, ລູກສາວຂອງເຈົ້າຈະກັບມາບໍ?”ຜູ້ເຖົ້າຫລຽວເບິ່ງນອກເຮືອນເປັນເວລາດົນນານດ້ວຍຕາສີຂາວ ແລະ ເມກໝອກ, ຈົນຂ້ອຍຄິດວ່າສຽງຂອງຂ້ອຍຕໍ່າເກີນໄປ ເມື່ອຜູ້ເຖົ້າບໍ່ໄດ້ຍິນຊັດເຈນ, ລາວສັ່ນຫົວ ແລະຍິ້ມຢ່າງຂົມຂື່ນວ່າ: “ພວກເຂົາຈະບໍ່ເວົ້າຫຍັງເລີຍ. ກັບມາ, ພວກເຂົາບໍ່ຫວ່າງ.”
ບໍ່ມີຄອບຄົວລຸງ Chen ໄດ້ກັບໄປໃນປີນີ້.”Zhiqiang ສົນທະນາກັບຂ້ອຍດ້ວຍສຽງຕໍ່າ, "ມື້ວານນີ້, ຜູ້ປົກຄອງສີ່ຄົນໄດ້ມາກວດເບິ່ງລົດເຂັນຂອງລຸງ Chen.ໂຊກດີ, ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນເວລານັ້ນ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນຈະບໍ່ມີທາງທີ່ສໍາລັບການສື່ສານ, ລຸງ Chen ເວົ້າພາສາຈີນກາງບໍ່ໄດ້ດີ, ແລະຜູ້ປົກຄອງທີ່ນັ້ນບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈພາສາ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຊ່ວຍບັນຍາຍມັນ.”
ທັນໃດນັ້ນ, ຊາຍເຖົ້າຄົນນັ້ນໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້ຂ້ອຍ ແລະຖາມຂ້ອຍວ່າ: “ເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້ານີ້ໃຊ້ໄດ້ດົນປານໃດ?”ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຜູ້ຊາຍອາຍຸຈະກັງວົນກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບ, ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກເຂົາວ່າຖ້າຫາກວ່າລໍ້ຍູ້ໄຟຟ້າຂອງ YOUHAຖືກນໍາໃຊ້ຕາມປົກກະຕິ, ມັນຈະແກ່ຍາວເຖິງສີ່ຫຼືຫ້າປີ.ປີດີ.
ແຕ່ສິ່ງທີ່ຜູ້ເຖົ້າເປັນຫ່ວງຄືວ່າລາວຈະບໍ່ມີຊີວິດຢູ່ສີ່ຫຼືຫ້າປີ.
ລາວຍັງຍິ້ມແລະເວົ້າກັບພວກເຮົາວ່າ: "ຂ້ອຍດຽວນີ້, ລໍຖ້າຕາຍຢູ່ເຮືອນ."
ຂ້າພະເຈົ້າກໍຮູ້ສຶກໂສກເສົ້າຢ່າງກະທັນຫັນ, ແລະພຽງແຕ່ບອກ Zhiqiang ເທື່ອລະຄົນວ່າລາວຈະມີຊີວິດຍືນຍາວໄດ້, ແຕ່ຜູ້ເຖົ້າຫົວເຍາະເຍີ້ຍຄືວ່າລາວໄດ້ຍິນເລື່ອງຕະຫລົກ.
ມັນແມ່ນໃນເວລານັ້ນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າວິທີການລົບແລະໂສກເສົ້າທີ່ເປົ່າຫວ່າງທີ່ຍິ້ມນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບຊີວິດ.
ຄວາມຮູ້ສຶກເລັກນ້ອຍລະຫວ່າງທາງກັບບ້ານ:
ພວກເຮົາບໍ່ເຄີຍຢາກຍອມຮັບວ່າບາງຄັ້ງພວກເຮົາມັກໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງໃນການໂທວິດີໂອກັບຫມູ່ເພື່ອນທີ່ພວກເຮົາຫາກໍພຽງແຕ່ນາທີໃນໂທລະສັບກັບພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຮົາ.
ບໍ່ວ່າວຽກຈະຮີບດ່ວນປານໃດ, ຂ້ອຍສາມາດຫວ່າງສອງສາມມື້ເພື່ອໄປຢາມພໍ່ແມ່ທຸກໆປີ, ບໍ່ວ່າຂ້ອຍຈະຫຍຸ້ງຢູ່ບ່ອນເຮັດວຽກ, ຂ້ອຍຍັງສາມາດມີເວລາຫຼາຍສິບນາທີເພື່ອໂທຫາພໍ່ແມ່ທຸກໆອາທິດ.
ຖາມຕົວເຈົ້າເອງວ່າ ເຈົ້າໄດ້ໄປຢາມພໍ່ແມ່, ພໍ່ເຖົ້າ, ພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າແມ່ນເວລາໃດ?
ດັ່ງນັ້ນ, ຈົ່ງໃຊ້ເວລາກັບເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ, ແທນທີ່ການໂທຫາໂທລະສັບດ້ວຍການກອດ, ແລະປ່ຽນຂອງຂວັນທີ່ບໍ່ສໍາຄັນໃນຊ່ວງວັນພັກດ້ວຍການກິນອາຫານ.
ການເປັນເພື່ອນແມ່ນເປັນການສາລະພາບຄວາມຮັກທີ່ຍາວນານທີ່ສຸດ
ເວລາປະກາດ: 17-03-2023